Είδαν και απόειδαν και έγιναν εθελοντές πυροσβέστες

Μετά τις φωτιές του 2007 και το σεισμό του 2008 οι κάτοικοι, μη βλέποντας καμία βοήθεια από την πολιτεία, πήραν την κατάσταση στα χέρια τους δημιουργώντας εθελοντικό σώμα.

Πήραν την κατάσταση στα χέρια τους και προσπαθούν να αναπτύξουν μέτρα αυτοπροστασίας από τις φυσικές καταστροφές και τις πυρκαγιές, αφού το κράτος αδυνατεί να τους προστατέψει. Οι κάτοικοι του Δήμου Βραχναίικων στον νομό Αχαϊας αυτοοργανώθηκαν και επιχειρούν να μπαλώσουν τα... κενά της πολιτικής προστασίας.

Δημότες και δήμος θέλουν να είναι σε θέση να δώσουν μία χείρα βοηθείας σε περίπτωση πυρκαγιάς, σεισμού ή ακόμα και... ανεμοστρόβιλου, γι αυτό και δημιούργησαν τη Δημόσια Επιχείρηση Κοινωνικών Υπηρεσιών (ΔΕΚΥΠ). Εξήντα εθελοντές δημότες έχουν δηλώσει συμμετοχή μέχρι τώρα, θέλοντας να είναι από μόνοι τους σε θέση να προστατέψουν ό,τι τους έχει απομείνει και να αποφύγουν καταστροφές ανάλογες των προηγούμενων χρόνων.

«Από το κράτος, δυστυχώς, δεν υπάρχει καμία ουσιαστική βοήθεια ούτε μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές, αλλά ούτε και μετά τον σεισμό πέρυσι τον Ιούνιο. Οι εξαγγελίες των αρμοδίων ήταν φτερό στον άνεμο», λέει ο κ. Βασίλης Τογαντζής, δήμαρχος Βραχναίικων.

«Γι αυτό τον λόγο πρέπει να δράσουμε σαν τοπική κοινωνία και να συνενωθούμε όσο το δυνατόν περισσότεροι δήμοι σ' αυτή την εθελοντική προσπάθεια. Σκοπεύουμε να έρθουμε σε συνεννόηση και με τον Δήμο Βουπρασίας, που επλήγη πρόσφατα από το καταστροφικό πέρασμα του ανεμοστρόβιλου. Εν τω μεταξύ, έχουμε κοινοποιήσει τη δράση μας στο υπουργείο Εσωτερικών και περιμένουμε μήπως και μας δοθεί κάποια οικονομική ενίσχυση».

Οι εθελοντές της ομάδας Δασοπυρόσβεσης - Αναδάσωσης του Δήμου Βραχναίικων είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμοι να αναλάβουν δράση.

Κοινή προσπάθεια. 

Σύσσωμοι οι κάτοικοι του Δήμου Βραχναίικων έχουν στρατευθεί σε μια κοινή προσπάθεια με το Εθελοντικό Σώμα Ελλήνων Πυροσβεστών - Αναδασωτών (Ε.Σ.Ε.Π.Α.), προκειμένου να ευαισθητοποιήσουν τόσο τους όμορους δήμους όσο και να δώσουν ένα ηχηρό «παρών» σε όσους τους έχουν... ξεχάσει.

«Μετά τις τελευταίες πυρκαγιές και τον σεισμό του Ιούνη αποφασίσαμε να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας και δημιουργήσαμε έναν Εθελοντικό Πυροσβεστικό - Διασωστικό Σταθμό», εξηγεί ο κ. Κώστας Πλατυκώστας, πρόεδρος της Δημόσιας Επιχείρησης Κοινωνικών Υπηρεσιών του Δήμου Βραχναίικων. «Είναι ένα πρωτόγνωρο οργανωτικό σχήμα. Απαρτίζεται από το τμήμα της Δασοπυρόσβεσης - Αναδάσωσης, στο οποίο συμμετέχουν ήδη 25 εθελοντές του Δήμου Βραχναίικων, και το τμήμα Αντιμετώπισης Καταστροφών και Αμεσης Βοήθειας, στο οποίο μέχρι τώρα έχουμε 33 εθελοντές διασώστες πρώτων βοηθειών».

«Η τοπική κοινωνία έχει αγκαλιάσει αυτή την προσπάθεια και είμαστε βέβαιοι ότι ο αριθμός των εθελοντών, μετά και το χτύπημα του ανεμοστρόβιλου στη Βουπρασία, θα αυξηθεί. Δεν θέλουμε να αισθανόμαστε παραμελημένοι από το κράτος. Θέλουμε να μπορούμε να αντιδράσουμε εμείς οι ίδιοι σε περιπτώσεις καταστροφών και να μη φτάσουμε στο σημείο να κινδυνεύουν όχι μόνο οι περιουσίες μας, αλλά και η ίδια μας η ζωή», τονίζει ο δήμαρχος Βραχναίικων.

Η υποδομή

Οσοι δημότες συμμετέχουν εθελοντικά σ' αυτή την προσπάθεια έχουν εκπαιδευτεί κατάλληλα στο Διεθνές Κέντρο Δασοπυροσβεστών στα Ριζώματα Ημαθίας. Η υλικοτεχνική υποδομή που έχει αποκτήσει μέχρι τώρα ο δήμος επιτρέπει να στηθεί κατασκηνωτικός χώρος με όλες τις απαραίτητες παροχές, όπως νερό και φαγητό, για 80 σεισμοπαθείς, ενώ ο πυροσβεστικός σταθμός έχει επιχειρησιακή δυνατότητα για τη ρίψη 27.000 λίτρων νερό.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=3398794 

Πήδηξε στο κενό γιατί δεν άντεχε άλλο τις προσβολές και τις απειλές!!

Η επιλογή του άρθρου αυτού, πέρασε από πολλή σκέψη πριν αναρτηθεί σ'αυτό το blog. Και αυτό γιατί οι λέξεις πολλές φορές είναι σκληρές και πληγώνουν...

Αποφάσισα να το ποστάρω, παρόλο που είναι ιδιαίτερα σκληρό για τη μνήμη ενός εφήβου, ενός μικρού παιδιού, διότι ήταν από τις ελάχιστες φορές που δάκρυσα και αγανάκτησα στην ώρα του ρεπορτάζ... 

Ο κόσμος δεν είναι αγγελικά πλασμένος...Ούτε ο κόσμος των παιδιών...

------------------------------------------------------------------

Ο χλευασμός για την εμφάνισή του και η βίαιη συμπεριφορά κάποιων συμμαθητών του οδή-γησαν τον 17χρονο Γιώργο να βάλει τέλος στη ζωή του, πηδώντας από τον τρίτο όροφο του σχολείου του...

Στις 7:30 μιλούσε στο κινητό. Στις 7:35 πέταξε το κινητό κι έπειτα πήδηξε από το μπαλκόνι. Επεσε μπροστά από τις κερκίδες με το κεφάλι και σκοτώθηκε ακαριαία. Στις 8:20 που ήρθα, είχε φτάσει ήδη η αστυνομία, ενώ το ασθενοφόρο είχε φύγει...».

Οι μαθητές της Γ’ Λυκείου των εκπαιδευτηρίων Μάνεση έμειναν εμβρόντητοι, όταν λίγο πριν χτυπήσει το κουδούνι, αντίκρισαν το πτώμα του συμμαθητή τους μπροστά στις κερκίδες της αυλής.

Ο 17χρονος Γιώργος πήδηξε από τον τρίτο όροφο την ώρα που στο σχολείο βρίσκονταν λίγοι μαθητές και καθηγητές. Είχε αφήσει σημείωμα στους γονείς του, στο οποίο ζητούσε συγνώμη κι εξηγούσε τους λόγους που τον ώθησαν στο κενό...

Λίγες ώρες μετά το τραγικό συμβάν, οι συμμαθητές του άρχισαν να αναρωτιούνται μήπως κι οι ίδιοι άθελά τους, με κάποιες άσχημες συμπεριφορές απέναντί του, επηρέασαν αρνητικά την ψυχολογική του κατάσταση ή πλήγωσαν τον συμμαθητή τους. 

Αδιέξοδα

Οπως με περίσσια σοφία διατύπωσε ένας φίλος του Γιώργου: «Η εφηβεία είναι η καλύτερη αλλά και η πιο δύσκολη περίοδος για ένα παιδί. Εκεί που ένας ενήλικας θα έβλεπε μια πρόκληση κάποια παιδιά βλέπουν αδιέξοδα...».

Ο Γιώργος ήταν ένας έφηβος με όλα τα χαρακτηριστικά της ηλικίας του και επιπλέον με μυωπικά γυαλιά, κοντούλης με παραπανίσια κιλά και έντονη εσωστρέφεια. Τα στοιχεία αυτά φαίνεται ότι ήταν αρκετά για τους συμμαθητές του για να τον κοροϊδεύουν και συχνά πυκνά να εκτοξεύουν προσβλητικές εκφράσεις για τον 17χρονο.

Τώρα οι συμμαθητές του αλλά και μαθητές από όλες τις τάξεις του σχολείου κάνουν λόγο για χλευαστική και πολλές φορές βίαιη αντιμετώπιση του Γιώργου, συμπεριφορές που μπορούν να καταρρακώσουν οποιονδήποτε, πόσω μάλλον ένα 17χρονο έφηβο.

Το μήνυμα που δίνει συμμαθητής του Γιώργου μέσα από τις σελίδες του Ιντερνετ σοκάρει: «Παιδιά... είδατε πού καταντάει ο μαθητής όταν δέχεται προσβλητικές εκφράσεις από άλλους. Ρατσισμός και απειλές δημιουργούν σε όλους μας ψυχολογικά προβλήματα. 

Ο άνθρωπος που ρεζιλεύεται κάθε μέρα από τον οποιονδήποτε οδηγείται σε αυτό το φρικτό πράγμα, την αυτοκτονία. Το σωματικό βάρος δεν έχει καμία σημασία... κανείς δεν είναι τέλειος. Αυτή τη μέρα θα τη θυμόμαστε για πάντα και ας πούμε ΤΕΛΟΣ στην κοροϊδία και στον ρατσισμό».

Ο ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ

«Δεν δημιούργησε ποτέ πρόβλημα»

Ο γενικός διευθυντής των εκπαιδευτηρίων, κ. Παναγιώτης Μάνεσης, υποστηρίζει ότι ο Γιώργος είχε φυσιολογική συμπεριφορά και τις ανάλογες αντιδράσεις για την ηλικία του. «Ηταν λίγο εσωστρεφής, αλλά τίποτα δεν πρόδιδε τάσεις αυτοκτονίας ή σκέψεις γύρω από αυτό. Οι επιδόσεις του στα μαθήματα χαρακτηρίζονται μέτριες και δεν ήταν από τα παιδιά που αγχωνόταν ιδιαίτερα για τα μαθήματα ή τις επερχόμενες πανελλήνιες εξετάσεις. Ηταν πολύ καλό παιδί και δεν δημιούργησε ποτέ κανενός είδους πρόβλημα.

Οι γονείς του στέκονταν πάντα στο πλευρό του. Αυτό που προέχει τώρα είναι η συμπαράσταση όλων μας, τόσο στην οικογένεια του Γιώργου όσο και στους συμμαθητές και φίλους του, οι οποίοι έχουν υποστεί σοκ. Η ψυχολόγος του σχολείου έχει αναλάβει την υποστήριξη των παιδιών, αλλά και οι καθηγητές θα κάνουν ό,τι μπορούν για να επουλώσουν τις πληγές».

e-ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΑΠΟ ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ

 

 

«Υπάρχουν πολλά παιδιά σαν τον Γιώργο που τα κοροϊδεύουν»

Δύο μόλις μέρες μετά την κηδεία του 17χρονου, έντονος προβληματισμός, ατέρμονοι διάλογοι και θλίψη κυριαρχούν τόσο στις σχολικές αίθουσες των εκπαιδευτηρίων, όσο και στις σελίδες του Διαδικτύου, όπου έχει στηθεί ένας διάλογος συναισθηματικής εκτόνωσης φίλων και γνωστών. «Εχουν αναρωτηθεί άραγε πώς είναι να γυρνάει κάποιος από το σχολείο και να παρακαλάει την οικογένειά του να μην ξαναπάει εκεί, επειδή τον χλευάζουν... να κλαίει κάθε μέρα, γιατί πληγώνεται από μερικά παιδιά που απλά δεν έχουν ήθος».

«Το να ρίχνεις ανάποδες και να ανοίγουν μύτες είναι πιο ταπεινωτικό και δύσκολα ανεβάζεις την ψυχολογία σου μετά από αυτό». Οπως, χαρακτηριστικά, οι ίδιοι οι φίλοι και οι συμμαθητές του λένε, «όταν ο μαθητής δέχεται καθημερινά προσβλητικές εκφράσεις, απειλές και βιώνει τον ρατσισμό νιώθει πολύ άσχημα ψυχολογικά. Οταν μάλιστα, αυτό γίνεται σε καθημερινή βάση, τότε μπορεί κανείς να στρεσαριστεί αφόρητα. Μέσα στο σχολείο υπάρχουν πολλά τέτοια παιδιά σαν το Γιώργο... Παιδιά που τα κοροϊδεύουν όλοι επειδή είναι διαφορετικά... επειδή δεν είναι σκάρτα».

Η ψυχολογική πίεση σε συνδυασμό με μία ερωτική απογοήτευση που είχε ο Γιώργος, σύμφωνα με τους φίλους του, ήταν ίσως η πιθανή αιτία της απόφασής του να πηδήξει από το παράθυρο.

«Ο Γιώργος ήταν κλειστό παιδί και δεν μιλούσε πολύ. Είχε μια ερωτική απογοήτευση τον τελευταίο καιρό που μάλλον τον προβλημάτισε πολύ», λέει ο φίλος του Βασίλης Μ.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=9908866 

 

Εξασφαλίζουν ρεφενέ... σπίτι και αυτοκίνητο

Η 26χρονη Βάλια και η 27χρονη Κατερίνα μοιράζονται τον ίδιο χώρο εργασίας. Τους τελευταίους 3 μήνες αποφάσισαν να μοιραστούν και το ίδιο σπίτι. "Με αυτές τις συνθήκες μπορεί κανείς να ζήσει χωρίς το άγχος για το αν θα έχει χρήματα να πληρώσει το ενοίκιο του επόμενου μήνα", λένε χαρακτηριστικά.

Η οικονομική δυσπραγία οδηγεί όλο και περισσότερους νέους στην απόφαση να μοιραστούν βασικά έξοδα όπως το ενοίκιο, τους λογαριασμούς, τα ψώνια, ακόμη και τις μετακινήσεις με το αυτοκίνητο. 

Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι η παρατεταμένη και εντεινόμενη οικονομική κρίση στη χώρα ευνοεί... τη σύσφιξη των κοινωνικών σχέσεων. Το σίγουρο είναι ότι εξαιτίας της κρίσης όλο και περισσότεροι αποφασίζουν να μοιραστούν βασικά έξοδα του μήνα, όπως είναι το ενοίκιο, οι οικιακοί λογαριασμοί, ακόμη και τα έξοδα καθημερινής μετακίνησης με αυτοκίνητο.

Οι αναζητήσεις συγκάτοικου από νέους κυρίως ανθρώπους έχουν αυξηθεί σημαντικά και δεν γίνονται πλέον από «άποψη», αλλά από ανάγκη να μοιράσουν στα δύο τα έξοδα του σπιτιού. «Ζητείται συγκάτοικος λόγω κρίσης». Με τον τίτλο αυτό δεκάδες αγγελίες εμφανίζονται καθημερινά στις εφημερίδες και στο ελληνικό Διαδίκτυο.

Νέοι, αλλά και μεγαλύτεροι, οι οποίοι βλέπουν το πορτοφόλι τους να? αδειάζει είναι διατεθειμένοι να μοιραστούν το σπίτι τους ακόμα και με κάποιον ξένο προκειμένου να αντεπεξέλθουν στο κόστος ζωής. Η Βάλια Λέκκα 26 χρονών και η Κατερίνα Κούρτη 27 χρονών μοιράζονται τον ίδιο χώρο εργασίας. Τους τελευταίους 3 μήνες αποφάσισαν να μοιραστούν και το ίδιο σπίτι. Τα έξοδα όπως οι ίδιες λένε είναι πολλά και οι υποχρεώσεις καθημερινά «τρέχουν».

Όλα αυτά σε συνδυασμό με την παρούσα οικονομική κατάσταση και τις δυσκολίες που έχει προκαλέσει στην πλειοψηφία των ιδιωτικών επιχειρήσεων, τις έκανε καταφύγουν στη λύση της συγκατοίκησης.

Η Βάλια πριν αποφασίσει να συγκατοικήσει έμενε με τους γονείς της. Η ίδια, φανερά προβληματισμένη, παρακολουθεί με αγωνία τις οικονομικές εξελίξεις και δείχνει ιδιαίτερη προσοχή στη διαχείριση των χρημάτων της. «Η κρίση δεν γίνεται να μη μας επηρεάσει. Ιδιαίτερα οι νέοι άνθρωποι που τώρα ξεκινούν τη ζωή και την καριέρα τους είναι ανήσυχοι για το τι πρόκειται να επακολουθήσει. Προσπαθούμε να κάνουμε όσο το δυνατόν καλύτερα τη δουλειά μας, χωρίς να μεμψιμοιρούμε. Είναι το μόνο που μπορούμε να κάνουμε αυτή τη στιγμή».

Κόντρα στο ρεύμα 
«Βρήκαμε ένα σπίτι στο κέντρο της Αθήνας, στην περιοχή του Μετς με 600 ευρώ ενοίκιο. Δηλαδή η καθεμία μας δίνει τον μήνα 300 ευρώ. Με αυτό το ποσό στην Αθήνα είναι δύσκολο να βρεις σπίτι σε καλή κατάσταση. Συνολικά, αν προσθέσουμε και τους λογαριασμούς που πληρώνουμε για το ρεύμα, το νερό και τις αγορές από το σούπερ μάρκετ, αναλογούν στην καθεμία μας 500 ευρώ τον μήνα. Ευτυχώς ταιριάζουμε σαν χαρακτήρες και εκτός από συνάδελφοι και συγκάτοικοι είμαστε και φίλες». Η Κατερίνα είναι Ελληνίδα του εξωτερικού.

Μεγάλωσε στη Στουτγκάρδη της Γερμανίας μαζί με την οικογένειά της και ήρθε στην Ελλάδα πριν από μισό χρόνο, παρόλο που πολλοί Έλληνες «μεταναστεύουν» στο εξωτερικό προκειμένου να βρουν καλύτερες συνθήκες εργασίας. «Αν ήξερα ότι θα υπάρξει τόσο μεγάλο πρόβλημα στην Ελλάδα, η αλήθεια είναι ότι θα το σκεφτόμουν καλύτερα πριν εγκατασταθώ εδώ. Προσπαθώ έως τώρα να είμαι συνεπής στις υποχρεώσεις μου και να βγάζω τα έξοδά μου, παρόλο που οι τιμές στην Ελλάδα είναι πολύ πιο υψηλές απ’ ό,τι στη Γερμανία. ».

«Για τα πάγια έξοδα, μαζί με το ενοίκιο, αναλογούν στον καθένα μας από 550 ευρώ τον μήνα. Μόνος μου φυσικά δεν θα μπορούσα να αντεπεξέλθω», λέει ο ο 29χρονος Σοφοκλής.

«Κόβουμε τα περιττά έξοδα» 
O Σοφοκλής Κωστούλας είναι 29 χρονών, ηθοποιός στο Εθνικό Θέατρο και συγκατοικεί εδώ και 2 χρόνια. Η συγκατοίκηση δεν είναι εύκολη υπόθεση, όπως ο ίδιος λέει, αλλά η οικονομική κρίση επιβάλλει το μοίρασμα των εξόδων. «Το σπίτι είναι 107 τετραγωνικά και το ενοίκιο που πληρώνουμε είναι 500 ευρώ. Με τη συγκατοίκηση μας βγαίνει τον μήνα από 250 ευρώ στον καθένα. Με τόσα χρήματα βέβαια μόνο μία υπόγεια τρύπα θα βρει κανείς να νοικιάσει. Κοινόχρηστα δεν έχουμε, μόνο τους λογαριασμούς μοιραζόμαστε, ΔΕΗ, ΟΤΕ, νερό και φυσικά τα ψώνια από το σούπερ μάρκετ. Κατά μέσο όρο, για τα πάγια έξοδα, μαζί με το ενοίκιο, αναλογούν στον καθένα μας από 550 ευρώ τον μήνα. Μόνος μου φυσικά δεν θα μπορούσα να αντεπεξέλθω, καθώς ο μισθός μου είναι περίπου 950 ευρώ».

Ο Σοφοκλής και ο συγκάτοικός του έχουν συμφωνήσει να περιορίσουν τα περιττά. «Αντί να αγοράσουμε τρεις 6άδες μπίρες απλά για να υπάρχουν, τώρα παίρνουμε μία και, αν έρθει κάποιος καλεσμένος, τότε αγοράζουμε επιπλέον. Εχουμε κόψει πολύ τις εξόδους, ακόμα και τις πολλές μετακινήσεις με αυτοκίνητο. Η νέα κατάσταση με επηρεάζει, αλλά δεν με τρομάζει».

Το «carpooling»

Οι συνοδηγοί
Η «εναλλακτική στάση» μετατράπηκε σε... στάση ζωής

Η χρήση του car pooling ξεκίνησε πριν από πέντε χρόνια ως εναλλακτικός, οικολογικός τρόπος μετακίνησης, με βασικό στόχο να συμβάλει στη μείωση του κυκλοφοριακού «φόρτου» και συνακόλουθα της ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Μία 5ετία μετά τα δεδομένα έχουν αλλάξει.

Η αυξανόμενη τιμή της βενζίνης και η μείωση των εισοδημάτων μετατρέπουν πια την? «εναλλακτική στάση» σε ανάγκη για «μοίρασμα» της καθημερινής διαδρομής από το σπίτι στη δουλειά. Εν μέσω κρίσης το carpooling, η κοινή δηλαδή χρήση ενός αυτοκινήτου προς μία διαδρομή, φαίνεται ότι είναι η λύση για τη μείωση των εξόδων. Εργαζόμενοι που καθημερινά για να πάνε από το σπίτι στη δουλειά μετακινούνται, για παράδειγμα, από το Φάληρο στη Νέα Κηφισιά, συνεννοούνται αρχικά μέσω της ιστοσελίδας και χρησιμοποιούν δύο και τρεις μαζί καθημερινά ένα Ι.Χ αυτοκίνητο.

Το τελευταίο διάστημα παρουσιάζει αύξηση η ζήτηση «συνεπιβατών» μέσα από την ιστοσελίδα. «Η ζήτηση για τις διαδρομές μέσα στην πόλη έχει αυξηθεί κατά 30%. Χαρακτηριστικό είναι, επίσης, ότι οι επισκέψεις στο site www. carpooling. gr έχουν διπλασιαστεί τους τελευταίους έξι μήνες. Συγκεκριμένα, την ιστοσελίδα επισκέπτονται 10 με 15.000 άτομα μηνιαίως», λέει στο «Εθνος της Κυριακής» ο Γιώργος Σακελλάρης, υπεύθυνος της ιστοσελίδας.

Ο Χάρης Φιλάνδρας ξεκινάει κάθε πρωί από τη Νέα Φιλαδέλφεια για τη δουλειά. Οταν φτάνει στη Ν. Ιωνία, κάνει μία στάση για να επιβιβαστεί στο αυτοκίνητο του η Νίκη και μετά περίπου μισή ώρα φτάνουν στη Νέα Κηφισιά όπου εργάζονται. Το απόγευμα, όταν τελειώσουν τη δουλειά, συναντιούνται για να επιστρέψουν μαζί.

Διπλό το κέρδος
«Είναι η μοναδική λύση αυτήν την εποχή, γιατί γλιτώνουμε χρήματα. Μειώνουμε το κόστος της μετακίνησης και χρησιμοποιούμε εναλλάξ τα αυτοκίνητά μας για να αποφεύγουμε τη φθορά. Η διαδρομή δεν είναι και τεράστια, παρ' όλα αυτά χρειάζεται συνήθως μισή ώρα μέχρι να φτάσουμε. Εξαρτάται βέβαια από την κίνηση», αναφέρει ο 31χρονος.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Νίκη Μάρκου αποφασίζει να μοιραστεί τη διαδρομή από και προς τη δουλειά. «Οταν ξεκίνησα το carpooling έμενα στο κέντρο της Αθήνας, στην Πατησίων, και χάρηκα ιδιαίτερα όταν βρέθηκε μια κοπέλα με την οποία μέναμε κοντά και δουλεύαμε στην ίδια περιοχή. Πέρυσι μετακόμισα στη Νέα Ιωνία και μπορεί η διαδρομή μέχρι τη Νέα Κηφισιά, που εργάζομαι, να είναι μικρότερη, όμως η αύξηση στην τιμή της βενζίνης με οδήγησε να αναζητήσω νέο? συνεπιβάτη. Χρειάζομαι 50 ευρώ την εβδομάδα για τη μετακίνησή μου, οπότε θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που βρήκα πάλι κάποιον να μοιράζομαι τα έξοδα», μας λέει η Νίκη.

Γεωργιάννα Καλαϊτζόγλου - Κλάρα Γενιτσαριώτη

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=14334956

 

Οι Ρομπέν της καθαριότητας

Οι Cleanjunkies γνωρίστηκαν μέσω Διαδικτύου, οργανώθηκαν και βγήκαν στις γειτονιές της Αθήνας απομακρύνοντας σκουριασμένες πινακίδες, σκουπίδια από αλσύλλια και γενικά ό,τι βρώμικο χαλάει την αισθητική της πόλης.

Κολλημένοι με την καθαριότητα... Bγαίνουν για... σεργιάνι κυρίως το βράδυ, μετά τη δουλειά, ή πριν από τη νυχτερινή τους βόλτα. Bάζουν στόχο τα δημόσια κτίρια, τις δημόσιες περιφράξεις και για όπλα τους έχουν μια πένσα κι έναν κόφτη.

Προσπαθούν να καθαρίσουν τον τόπο από τις σκουριασμένες διαφημιστικές πινακίδες και τα πάσης φύσεως πεταμένα αντικείμενα που «στολίζουν» τις γειτονιές της Aθήνας. Πρόκειται για τους cleanjunkies, τους «μανιακούς με την καθαριότητα», οι οποίοι «γνωρίστηκαν» μέσα από το Διαδίκτυο, οργανώθηκαν κι άρχισαν να αφαιρούν, ό,τι βρώμικο χαλάει την αισθητική εικόνα της πόλης, κυρίως παμπάλαιες πινακίδες και σκουπίδια σε αλσύλλια που «κρύβουν» τα δέντρα αποτελώντας εστίες μόλυνσης. Kι όπως χαρακτηριστικά λένε, τους... κόφτει κι αποφάσισαν να βγουν στους δρόμους.

 "Μαζεύουν ό,τι τους ενοχλεί"
Όπου η κρατική μηχανή αδυνατεί να λειτουργήσει... αναλαμβάνουν δράση οι πολίτες. Oι «καθαριστές του δρόμου» τις περισσότερες φορές δρουν χωρίς πρόγραμμα. Aν δουν κάτι που τους ενοχλεί, απλά παίρνουν την πένσα τους και μαζεύουν τα... ασυμμάζευτα. 

Tο μεγαλύτερο ατού τους είναι η μαζική παρουσία και η διάθεση να ασχοληθούν με κάτι που τους αφορά: και αυτό που τους αφορά είναι η προστασία του περιβάλλοντος. «Aς μην κατηγορούμε συνέχεια τους άλλους, ας κάνουμε κι εμείς κάτι για τους εαυτούς μας», είναι το σύνθημα για τους cleanjunkies και με γνώμονα αυτό λειτουργούν σαν «συνεργείο καθαρισμού» για την περιοχή, όπου διαλέγουν να... δράσουν.

 "Ευαισθητοποιημένος"
Eμπνευστής της πράσινης αυτής πρωτοβουλίας είναι ο 34χρονος Λευτέρης Mάγγος, ο οποίος είναι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένος σε περιβαλλοντικά θέματα. H προσπάθεια ξεκίνησε πριν από έξι μήνες, όταν ο ίδιος παρατήρησε ότι στην οδό Γραβιάς στην περιοχή της Aγίας Παρασκευής υπήρχε πλήθος διαφημιστικών πινακίδων, μπροστά από συστάδες δέντρων.

Tο πράσινο κρυβόταν από τις διαφημίσεις που ήταν τοποθετημένες η μία δίπλα στην άλλη. Oταν κατάλαβε ότι υπήρχε «πράσινος θησαυρός» στην περιοχή, αλλά δύσκολα μπορούσε κάποιος να τον δει, πήρε μία πένσα και... ξερίζωσε ό,τι παλιό και σκουριασμένο έκρυβε τη βλάστηση. Aυτή η αυθόρμητη κίνηση ήταν η απαρχή της δημιουργίας των... καθαριστών της νύχτας.

 "Συνεργασία"
«H αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Σκοπεύουμε να έρθουμε σε επαφή με δήμους, για να προσπαθήσουμε να κατεβάσουμε ακόμα και τις αφίσες που τοποθετούνται αλόγιστα σε κολόνες και στάσεις λεωφορείων», εξηγεί στο «Eθνος της Kυριακής» ο κ. Λευτέρης Mάγγος, εμπνευστής της δράσης cleanjunkies. «Aκόμα κι αυτές αποτελούν εστία μόλυνσης και κακογουστιάς στους δρόμους της πόλης και στα σοκάκια της γειτονιάς.

Oι επιτήδειοι που πέρα από το συμφέρον τους δεν λογαριάζουν τίποτα, «καρφώνουν» πινακίδες όπου βρουν ακόμα και πάνω σε δέντρα. Oι περισσότερες από τις πινακίδες που κατεβάζουμε αποτελούν «διάκοσμο» περισσότερο από δέκα χρόνια, αν αναλογιστεί κανείς ότι στα τηλέφωνα που αναγράφονται πάνω τους, οι αριθμοί δεν αρχίζουν με 210 αλλά με 010 ή 01, τηλέφωνα του... περασμένου αιώνα δηλαδή! Στο εξωτερικό, αντίθετα, δεν επικρατεί τέτοια κατάσταση. Oι πολίτες θεωρούν αυτονόητες τέτοιες πρωτοβουλίες».

"Ας βγάλουμε από μέσα μας τον καθαρό μας εαυτό"

H μόλυνση και η δυσωδία που προκαλείται από πεταμένα σκουπίδια στους δρόμους είναι ένα ακόμη ζήτημα που απασχολεί τους cleanjunkies. Tα οδοκαθαριστικά συνεργεία των δήμων μπορεί να δουλεύουν αλλού καλύτερα, αλλού όχι και τόσο, αλλά, όπως υποστηρίζουν οι «καθαριστές της νύχτας», είναι κυριολεκτικά στο... χέρι του καθενός, να μην υπάρχουν σκουπίδια έξω από τους κάδους ή στα πεζοδρόμια.

«Πρέπει να γίνει συνείδηση στον καθέναν από εμάς. Αν δεν ενσωματωθεί το ενδιαφέρον και η αγάπη για το περιβάλλον στη νοοτροπία μας, πάλι βρώμικες θα είναι οι γειτονιές», λέει ο Aνδρέας Kαμμενίδης, 29 χρόνων, μέλος των cleanjunkies και συνεχίζει: «Σε πολλές γειτονιές η ανακύκλωση δεν υπάρχει. Oι μπλε κάδοι είτε είναι άδειοι, είτε είναι και αυτοί γεμάτοι με σκουπίδια μη ανακυκλώσιμα.

Παρ’ όλη την προσπάθεια προώθησης της περιβαλλοντικής συνήθειας, πολλοί είναι αυτοί, που θεωρούν ψιλά γράμματα τον διαχωρισμό των απορριμμάτων τους. Eμείς, προσπαθούμε να δείξουμε ότι όλοι έχουν μέσα τους τη θέληση για μια πόλη καθαρή και μια γειτονιά ασφαλή για μικρούς και μεγάλους. Δεν είναι ντροπή να παίρνει κανείς τέτοιες πρωτοβουλίες. Aν δεν ενδιαφερθούμε εμείς οι ίδιοι για το περιβάλλον όπου ζούμε, πώς θα βελτιωθεί η κατάσταση;».

"Κάποιες φορές ενεργούμε και αυτόνομα"

  Tο θέμα για τους «μανιακούς με την καθαριότητα» έχει και τη... διαφημιστική του διάσταση. H λογική τους είναι ενάντια στην πληθώρα των μηνυμάτων που κατακλύζουν καθημερινά τους ανθρώπους κάθε ηλικίας. «H υπερφόρτωση πληροφοριών μάς έχει καταντήσει νευρωτικούς. Aν θέλει κάποιος να διαφημίσει την επιχείρησή του ή τη δουλειά του, ας το κάνει στο Διαδίκτυο, δωρεάν, χωρίς να βρωμίζει τον τόπο. Aς μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν ακόμα κάποια μικρά παιδιά που παίζουν «ανέμελα» στις γειτονιές. Mη σταθούμε εμπόδιο εμείς οι μεγαλύτεροι ακόμα και στο παιχνίδι τους. Kι όμως αυτό κάνουν όλες αυτές οι σκουριές που κρέμονται δεξιά κι αριστερά», μας λένε κάποια από τα μέλη της ομάδας, τα οποία συναντήσαμε επί το έργον στον Παράδεισο Aγ. Παρασκευής.

«Yποστηρίζω την πρωτοβουλία αυτή και συμμετέχω ενεργά, όσο συχνότερα μπορώ», λέει η 25χρονη Oλγα Kαχραμάνογλου, μέλος της δράσης cleanjunkies. «Πολλές φορές ενεργούμε αυτόνομα. Για παράδειγμα, χθες το πρωί, καθώς ήμουν στον δρόμο για τη δουλειά, είδα σ’ ένα συρματόπλεγμα σε κατοικημένη περιοχή πάνω από δέκα πινακίδες σκουριασμένες να κρέμονται. Aλλες ήταν στραβές και άλλες έτοιμες να πέσουν. Σταμάτησα το αυτοκίνητο, τις κατέβασα και τις έριξα στον κάδο ανακύκλωσης. Ένιωσα ότι έβαλα ένα ακόμα λιθαράκι στην προσπάθεια εξωραϊσμού της πόλης μας και προστασίας του περιβάλλοντος».

ΟΡΓΑΝΩΝΟΝΤΑΙ ΜΕΣΩ ΙΝΤΕΡΝΕΤ

"Ελάτε στη Βάρκιζα, θα βρείτε πολύ... υλικό έξω από τα σπίτια μας"

Το μυστικό είναι να παρατηρείς. Θα δεις πολλά λάθη. Διόρθωσε αυτά που μπορείς.

Mε τα παραπάνω λόγια υποδέχονται τους υποστηρικτές τους στο Διαδίκτυο. Oι cleanjunkies έχουν δημιουργήσει το δικό τους μπλογκ στο Iντερνετ προκειμένου να διαδώσουν την προσπάθειά τους και να κάνουν το... cleanjunking αγαπημένη συνήθεια. Mέσα από το cleanjunkies-cleanjunkies.blogspot.com επικοινωνούν με τους κατοίκους των περιοχών που επισκέπτονται, μοιράζονται περιβαλλοντικές απόψεις και οργανώνουν τη... δράση τους. Tα μηνύματα που λαμβάνουν από τον διαδραστικό τους χώρο είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά: «Mπράβο, συγχαρητήρια! Eλάτε και από την πλατεία της Bάρκιζας και αρχίστε να ανεβαίνετε τους δρόμους προς τα πάνω. Θα βρείτε πολύ υλικό, από αυτό που σιχαίνεται η ψυχή του ανθρώπου να βλέπει κάθε μέρα έξω από το σπίτι του».

Oι cleanjunkies παροτρύνουν και άλλους να αφιερώσουν λίγο από τον ελεύθερο χρόνο τους και να ασχοληθούν με ό,τι τους ενοχλεί και ό,τι αποτελεί πληγή για το περιβάλλον και την εικόνα της περιοχής τους.

Έχουν δημιουργήσει και γκρουπ στο facebook, το οποίο έχει ήδη ξεπεράσει τα 950 μέλη. Σκοπός είναι να διαδοθεί το εγχείρημά τους και να μεταδώσουν το «μικρόβιο». Oι συζητήσεις μεταξύ των μελών δείχνουν ότι η ιδέα των «καθαριστών των δρόμων» βρίσκει απήχηση. Aκόμα και επαρχιακοί δήμοι, που βρήκαν πρωτοποριακή την ιδέα, ζητούν συμβουλές προκειμένου να οργανώσουν παρόμοια προσπάθεια.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=5200842 

 

Τα παιδιά «ντύνονται» ληστές, μακελάρηδες και μαστροποί

Έξι στα δέκα δώρα την περίοδο των εορτών ήταν ηλεκτρονικά παιχνίδια, στα μισά από τα οποία κυριαρχούν ακραίες σκηνές με φόνους, βία, ναρκωτικά, σεξ και χυδαία γλώσσα.

Ένας προαγωγός διαλέγει μια νεαρή πόρνη και την κυκλοφορεί από μαγαζί σε μαγαζί, προκειμένου να κερδίσει χρήματα και να πολλαπλασιάσει τα... coins του. Κι όταν τον «κλείσουν» τα περιπολικά, τον λόγο έχει η... κοντόκαννη καραμπίνα του.

Άλλος «ήρωας της εποχής μας» μετακινείται στην πόλη κλέβοντας αυτοκίνητα ανυποψίαστων πολιτών μέσα από τα γκαράζ των σούπερ μάρκετ και ληστεύει ηλικιωμένες κυρίες που γυρνάνε από τα μαγαζιά φορτωμένες με σακούλες. Όταν αντιληφθεί ότι τον κυνηγά η Αστυνομία, τότε... πατάει γκάζι περνώντας με κόκκινο τα φανάρια και ξεφεύγει.

Νεαρά αγόρια και κορίτσια αποκεφαλίζουν και τεμαχίζουν ζόμπι σε στοιχειωμένα νοσοκομεία. Κι όταν αυτά ξαναζωντανεύουν, τα χτυπήματα πρέπει να είναι περισσότερα και πιο βίαια.

Τέτοιους ρόλους υποδύονται σήμερα οι νέοι για να «διασκεδάσουν». Με τέτοια θεματολογία περνούν τις ελεύθερες ώρες τους παιδιά κι έφηβοι «κολλημένοι» στην οθόνη του υπολογιστή και στην κονσόλα του playstation.

Κυριαρχούν 

Για άλλη μία εορταστική περίοδο τα δώρα που κυριάρχησαν ήταν τα γνωστά βιντεοπαιχνίδια. Έξι στα 10 δώρα που αγοράστηκαν ήταν ηλεκτρονικά παιχνίδια, ενώ οι καταστηματάρχες κάνουν λόγο για μια τάση η οποία τείνει να γίνει... καθεστώς. 

Σύμφωνα με την κ. Ανθή Τροκούδη, διευθύντρια επικοινωνίας και εταιρικών σχέσεων του Public, ο Δεκέμβρης και ο Ιανουάριος είναι οι καλύτεροι μήνες για τις πωλήσεις ηλεκτρονικών παιχνιδιών, καθώς θεωρούνται «κλασικό εορταστικό δώρο» από τους γονείς.

«Το 30% του ετήσιου τζίρου για την κατηγορία ηλεκτρονικών παιχνιδιών γίνεται την εορταστική περίοδο. Στατιστικά, τα ποσοστά των πωλήσεων παρουσιάζονται 3πλάσια σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα». 

Οι μικροί αγοραστές προσανατολίζονται σε παιχνίδια τα οποία κάθε άλλο παρά διασκεδαστικά είναι, αφού οι φρικαλέες σκηνές με φόνους, βία, σεξ, ναρκωτικά και χυδαία γλώσσα σχεδόν... μονοπωλούν τις προτιμήσεις ιδιαίτερα των μικρών αγοριών.

Κρεμασμένα σώματα, φόνοι, πυροβολισμοί, βιασμοί, παραβατική συμπεριφορά και οπλοφορία συνθέτουν το σκηνικό των πιο περιζήτητων βιντεοπαιχνιδιών στα ράφια των καταστημάτων αλλά και στο ελληνικό Διαδίκτυο. 

Πάνω από τα μισά ηλεκτρονικά παιχνίδια που κυκλοφορούν έχουν βίαιο και αισχρό περιεχόμενο. Παρότι σε κάποιες περιπτώσεις η βία στα ηλεκτρονικά παιχνίδια χαρακτηρίζεται ως «αθώα», ωστόσο στην πλειονότητά τους περιέχουν φρικαλέες εικόνες, τρομακτικές φιγούρες και σκηνοθετικές οδηγίες για φόνους και βιασμούς.

Ζουμ στη βία φαίνεται ότι κάνει η συντριπτική πλειονότητα των παιδιών που παίζουν ηλεκτρονικά παιχνίδια. Grand Theft Auto, Silent hill, World of Warcraft και Resident Evil είναι τα δημοφιλέστερα.

Μικροί αλλά και μεγαλύτεροι αναλώνονται μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή ή της τηλεόρασης για περισσότερες από 5 ώρες ημερησίως και δεν «ξεκολλούν» αν δεν τελειώσουν την «αποστολή της ημέρας».

ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ

«Οι γονείς να διαβάζουν τις ενδείξεις»

«Στη συντριπτική πλειονότητά τους τα ηλεκτρονικά παιχνίδια κυριαρχούνται από ωμή βία. Όσο πιο βίαια είναι τόσο πιο εύκολα εθίζονται οι ανήλικοι. Πυροβολισμοί, αίμα και φρικιαστικές μορφές είναι οι πιο συχνές εικόνες με τις οποίες έρχονται σε επαφή τα παιδιά», λέει στο «Εθνος της Κυριακής» η κ. Βικτώρια Σαμαρά, επικεφαλής του Ελληνικού Κέντρου Ασφαλούς Διαδικτύου.

«Αυτό που θα πρέπει να προσέχουν οι γονείς είναι τα παιχνίδια που αγοράζουν να απευθύνονται στην ηλικία του παιδιού και να παρατηρούν τα ενδεικτικά εικονίδια των παιχνιδιών. Να τονίσουμε ότι η ένταση κάθε χαρακτηρισμού διαφέρει ανά ηλικιακή ομάδα. Έτσι π.χ. ο χαρακτηρισμός της βίας στα παιχνίδια που απευθύνονται σε 7χρονα μπορεί κάλλιστα να αναφέρεται σε διασκεδαστική, αλλά επιθετική συμπεριφορά χαρακτήρων καρτούν, ενώ αντίστοιχα στα παιχνίδια για τους 16χρονους να υποδεικνύει πιστή αναπαράσταση σκοτωμών και άλλων βίαιων πράξεων».

ΒΙΝΤΕΟΠΑΙΧΝΙΔΙΑ

Ακατάλληλο το 63%

Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία που διατέθηκαν στο Ελληνικό Κέντρο Ασφαλούς Διαδικτύου στις 10 Δεκεμβρίου 2009 από τον Οργανισμό ISFE, η εικόνα των ηλεκτρονικών παιχνιδιών και στη χώρα μας είναι αποκαρδιωτική.

Ειδικότερα, σε σύνολο 13.761 παιχνιδιών που έχουν επισημανθεί από το σύστημα χαρακτηρισμού παιχνιδιών PEGI από τις 1/3/2003 έως και 10/12/2009, το 63% έχει χαρακτηριστεί ως ακατάλληλο, είτε γιατί περιέχει σκηνές βίας, ναρκωτικά και σεξ είτε γιατί το περιεχόμενό του προκαλεί φόβο.

Το 45% των παιχνιδιών έχει χαρακτηριστεί με το εικονίδιο «βία».

Το 84% των ηλεκτρονικών παιχνιδιών που θεωρούνται κατάλληλα για ηλικίες 7+ περιέχουν αναπαραστάσεις βίας, ενώ το ποσοστό αυξάνεται στις μεγαλύτερες ηλικιακές κατηγορίες: 84,31% για ηλικίες 12+, 97,88% για ηλικίες 16+ και 95,57% για ηλικίες 18+.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=9356897 

«Παραγγέλνεις», «Πληρώνεις», «Ορκίζεσαι»..

«Εμείς βοηθάμε τον φοιτητή να ολοκληρώσει την εργασία του, δεν του τη γράφουμε», λέει ο κ. Παναγιώτης Νικολόπουλος, ιδιοκτήτης επώνυμης εταιρείας που ειδικεύεται στην βοήθεια φοιτητών κατά την εξεταστική περίοδο.

Παραγγέλνεις», «Πληρώνεις», «Ορκίζεσαι»... Αυτή είναι πλέον η συνήθης διαδικασία για πολλούς φοιτητές, που θέλουν να αποκτήσουν μια εργασία, που θα τους εξασφαλίσει από έναν καλό βαθμό σε κάποιο δύσκολο μάθημα μέχρι και... πτυχίο.

Στέλνοντας ένα email στην αναγραφόμενη ηλεκτρονική διεύθυνση της αγγελίας με το θέμα, τη βιβλιογραφία, το μέγεθος, την επιθυμητή ημερομηνία παράδοσης και τον αριθμό των εικόνων και των άρθρων που χρειάζονται, ο φοιτητής έχει στα χέρια του το κατά τα άλλα... δικό του πόνημα. Η... ταρίφα ξεκινά από 100 ευρώ και ξεπερνά τα 1.500 ευρώ, ενώ σε περιπτώσεις διδακτορικών διατριβών η τιμή μπορεί να εκτοξευθεί στα 4.000 και 5.000 ευρώ. Η πληρωμή γίνεται μέσω Ιντερνετ ή με κατάθεση των χρημάτων σε τραπεζικό λογαριασμό.

Η αγγελία. 

«Ομάδα επιστημόνων και καθηγητές διαφόρων ειδικοτήτων πανεπιστημιακής εκπαίδευσης αναλαμβάνουν υπεύθυνα τη συγγραφή για πτυχιακές εργασίες - διπλωματικές εργασίες - επίβλεψη πτυχιακών εργασιών - μεταπτυχιακές εργασίες, φοιτητικές εργασίες πανεπιστήμιων - διπλωματικές εργασίες. Για οποιαδήποτε επικοινωνία, καλέστε στο κινητό τηλέφωνο 6976...... , κ. Γιάννης ή αποστείλετε email στο...»

Πήραμε τηλέφωνο και ζητήσαμε τη συγγραφή μιας φιλολογικής πτυχιακής εργασίας περίπου 22.000 λέξεων, δηλαδή 70 με 80 σελίδες. Το κόστος ανά σελίδα μάς δηλώθηκε ότι είναι 13 ευρώ, ξεχωριστά τα τυχόν άρθρα που θα πλαισιώνουν την εργασία. Το σύνολο δηλαδή για μια πτυχιακή εργασία 70-80 σελίδων με ελληνική μόνο βιβλιογραφία αρχίζει από 1.000 ευρώ και μπορεί να ξεπεράσει τα 2.500 ευρώ, αν ζητούσαμε και μετάφραση από ξένες πηγές.

Η επιχείρηση... «πτυχίο με ένα κλικ» δεν επηρεάζεται από την οικονομική κρίση και οι υπεύθυνοι κάνουν χρυσές δουλειές. Μέχρι τα τέλη Μαϊου τα περισσότερα «κέντρα εκπόνησης εργασιών» είναι... ρεζερβέ, αφού κάθε μήνα οι ενδιαφερόμενοι ξεπερνούν τους δεκαπέντε, ενώ μόνο για την εξεταστική του Φεβρουαρίου οι ενδιαφερόμενοι στη συγκεκριμένη εταιρεία εργασιών μέσω Ιντερνετ ξεπέρασαν τους τριάντα.

Στα φοιτητικά φόρουμ σε συζητήσεις παιδιών που έχουν καταφύγει στην εκπόνηση εργασίας μέσω Ιντερνετ καταγγέλλουν εταιρείες-φαντάσματα, οι οποίες ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια στο ελληνικό Ιντερνετ και μόλις πάρουν προκαταβολή του ποσού ή και ολόκληρο το ποσό, εξαφανίζονται. Σε άλλες περιπτώσεις, η εργασία έχει κριθεί... πρόχειρη από τους καθηγητές, με αποτέλεσμα φοιτητές να έχουν «κοπεί» στο μάθημα, παρόλο που οι υπεύθυνοι των ιντερνετικών εταιρειών εγγυήθηκαν 100% επιτυχία.

Ο κ. Παν. Νικολόπουλος, ιδιοκτήτης της εταιρείας Webstudent, που ειδικεύεται στον τομέα της βοήθειας των φοιτητών στην εξεταστική τους περίοδο και αναλαμβάνει την εκπόνηση εργασιών μας λέει: «Οι αγγελίες λειτουργούν διαφορετικά από ένα οργανωμένο κέντρο. Πολλοί βρίσκουν την ευκαιρία να εκμεταλλευτούν τους φοιτητές με διαδικασίες άγνωστες σε εμάς. Οι τιμές είναι εξωφρενικές. Το κόστος για μία σελίδα στα ελληνικά δεν πρέπει να ξεπερνάει τα 4 με 5 ευρώ».

Ο ρόλος των επώνυμων εταιρειών βοήθειας φοιτητών

Στις επώνυμες εταιρείες, οι οποίες διαθέτουν εγκαταστάσεις, βιβλιοθήκες και γραφεία, η διαδικασία που ακολουθείται φαίνεται να είναι διαφορετική. «Στόχος μας είναι να συζητούμε με τον πελάτη μας τι ακριβώς χρειάζεται και να τον βοηθήσουμε ώστε να διευκολυνθεί στη δουλειά του. Δεν αναλαμβάνουμε μια εργασία στα τυφλά, χωρίς τη συμμετοχή του ενδιαφερόμενου», τονίζει ο κ. Παναγιώτης Νικολόπουλος. «Στον χώρο μας κάνουμε μαθήματα σε τμήματα των πέντε ατόμων, με γνώμονα τις ελλείψεις και τις ανάγκες του καθενός. Για τη συγγραφή μιας εργασίας τηρούμε την ίδια διαδικασία. Κάνουμε συμβουλευτικά μαθήματα των δώδεκα ωρών με 15-20 ευρώ την ώρα, και στη συνέχεια ολοκληρώνουμε την εργασία του ενδιαφερομένου με τη συμμετοχή του. Δεν του γράφουμε την εργασία, αλλά τον βοηθάμε να την ολοκληρώσει».

100 ΕΥΡΩ είναι η τιμή... εκκίνησης μιας απλής εργασίας και μπορεί να φτάσει στα 5.000 ευρώ για την περίπτωση διδακτορικής διακριβής

100%ΕΠΙΤΥΧΙΑ υπόσχονται εκείνοι που αναλαμβάνουν να φέρουν σε πέρας φοιτητικές υποχρεώσεις για λογαριασμό τρίτων.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=2540826